Η αναφορά του αντιπροέδρου της εταιρίας, Ντένι Πλέσσα στον μύθο του Σίσυφου, ήταν απόλυτα χαρακτηριστική. Όπως είπε παρουσιάζοντας και σχετική διαφάνεια, το πρόγραμμα που ξεκίνησε επί της ουσίας το 2005 και φάνηκε να μπαίνει στην τελική του ευθεία από το 2012 όταν οι συζητήσεις έλαβαν πρακτικό, φεύγοντας από το πιο γενικόλογο και διερευνητικό περιεχόμενο, βρισκόμαστε στα πρόθυρα του 2018 και ακόμα αποτέλεσμα δεν έχουμε δει.
Ωστόσο, όπως προέκυψε στην εκδήλωση της εταιρίας για τον ετήσιο απολογισμό δραστηριοτήτων όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σε ολόκληρη την υφήλιο, αφενός το πρόγραμμα δεν έχει χάσει τη σημασία του για την Πολεμική Αεροπορία για συγκεκριμένους λόγους και αφετέρου, η σοφή ρήση «ουδέν κακόν αμιγές καλού», έχει εφαρμογή και στη δική μας περίπτωση. Ίσως λόγω του «Θεού της Ελλάδας», ίσως λόγω της καλής μας τύχης…
Ας τα πάρουμε με τη σειρά. Η «γκρίνια» της εταιρίας αφορά το γεγονός ότι από το 2005 στη χώρα έχουν περάσει πέντε κυβερνήσεις, μετά από ανάλογες εκλογικές αναμετρήσεις, εφτά υπουργοί Εθνικής Άμυνας, έξι αρχηγοί στην Πολεμική Αεροπορία και τέσσερα αφεντικά στην Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Επενδύσεων και Εξοπλισμών (ΓΔΑΕΕ).
Μεϊμαράκης, Βενιζέλος, Μπεγλίτης, Παναγιωτόπουλος, Αβραμόπουλος, Δένδιας και Καμμένος. Τα ονόματά τους, έχουν σημασία, διότι όταν τους βλέπεις μαζεμένους σκέπτεσαι ασφαλώς ότι άπαντες «ζέσταναν» την καρέκλα του υπουργού, λύσεις όμως δεν βρέθηκαν.
«Τα ζώα μας αργά», όπως τα πάντα στην Ελλάδα. Όποιος ανέβαινε στην καρέκλα είτε του υπουργού είτε του Α/ΓΕΑ, «φτου κι απ’ την αρχή». Διότι το φαιδρό μας κράτος (καταχρηστικά ο χαρακτηρισμός) δεν έχει συνέχεια. Εδώ φεύγουν υπουργοί και παίρνουν την επίσημη αλληλογραφία σπίτι τους και εισαγγελέας δεν υπάρχει…
Έρχεται ο επόμενος και διαπιστώνει ότι έχουν εξαφανιστεί επιστολές που εστάλησαν στον προηγούμενο υπουργό, λες και ήταν προσωπική αποστολή επιστολής και όχι αποστολή στον φορέα του υπουργικού αξιώματος. Για τέτοιες αθλιότητες συζητάμε και κανείς δε βγάζει μιλιά. Όλοι μάθαμε να τα θεωρούμε φυσιολογικά. Και απορούμε μετά γιατί καταντήσαμε έτσι.
Με την εξαίρεση ασφαλώς του σημερινού υπουργού για το θέμα της αναβάθμισης, αφού η θητεία του δεν έχει παρέλθει, ενώ η πρόθεση να κλείσει το θέμα δεν αμφισβητείται, καταρχήν. Διότι κάποια από τα συνηθισμένα στην Ελλάδα «κόλπα» ορισμένων παροικούντων στα πέριξ (ας αφήσουμε την Ιερουσαλήμ ήσυχη μη μπλέξουμε με… τον Ερντογάν μέρες που είναι) επεχείρησαν εκ νέου να εκτροχιάσουν το πρόγραμμα.
Η παρεμβολή εμποδίων που λαμβάνουν τη μορφή δήθεν προτάσεων που δεν αντέχουν ακόμα και σε στοιχειώδη έλεγχο, με βάση όχι εξειδικευμένη και προνομιακή πληροφόρηση, αλλά την κοινή λογική και την παρακολούθηση των εξελίξεων διεθνώς. Το υπονοούμενο του Ντένι Πλέσσα ήταν σαφές, είπε, ότι αν δεν έχεις την εμπειρία τέτοιων προγραμμάτων στο συγκεκριμένο αεροσκάφος, είναι θέμα χρόνου να φτάσεις σε αδιέξοδο.
Προτάσεις στις οποίες μάλιστα φέρονται να εμπλέκονται και πρόσωπα που κάποτε υπηρέτησαν την Πολεμική Αεροπορία και ξέρουν καλύτερα από εμάς τη σημασία του προγράμματος για τον Κλάδο, συν την ανάγκη να ολοκληρωθεί μια ώρα αρχύτερα… Φαίνεται όμως, ότι η ηγεσία του ΥΠΕΘΑ και της Πολεμικής Αεροπορίας φρόντισαν και «ευθυγράμμισαν» τους… αλλήθωρους.
Αργήσαμε λοιπόν, αν και η σφοδρή οικονομική κρίση που έχει πλήξει τη χώρα δεν είναι ένα επιχείρημα που το ξεπερνάς εύκολα. Τη χώρα όμως δεν δικαιούται κανένας να την «σχολάσει» επικαλούμενος ως δικαιολογία το οποιοδήποτε Μνημόνιο. Ούτε πρόκειται να αλλάξει το ότι η αναβάθμιση του στόλου των F-16 είναι σήμερα μονόδρομος, περισσότερο από ποτέ.
Σε τελική ανάλυση κι άλλοι μπήκαν σε Μνημόνια, σε 3-4 χρόνια όμως είναι στα πόδια τους (βλ. Κύπρος) και άλλοι έχουν ήδη ξεπληρώσει τα χρήματα που έλαβαν ως δανεικά (βλ. Πορτογαλία). Και μένουν κάτι απροσάρμοστοι παντελώς σε μια από τις πιο κρίσιμες γωνιές του πλανήτη να ταλαιπωρούνται ήδη μια δεκαετία και να προβλέπεται ότι θα χρωστάνε μέχρι… το 2060. Και τους φταίνε όλοι εκτός από το κακό τους το κεφάλι.
Και όμως! Μέσα σε όλη αυτή τη δυσμενή για τη χώρα κατάσταση έχει προκύψει και κάποιο όφελος από την καθυστέρηση! Όπως εξήγησε ο αντιπρόεδρος της Lockheed Martin, η εταιρία πρόλαβε και ενσωμάτωσε στο F-16 ραντάρ ηλεκτρονικής σάρωσης (AESA) το οποίο δίνει στο μαχητικό πρωτόγνωρες δυνατότητες, ενώ έχουν ενσωματωθεί και σειρά άλλων τεχνολογιών που το καθιστούν συγκρίσιμο με μαχητικά μεταξύ της τέταρτης και της πέμπτης γενιάς.
Η πιο χαρακτηριστική φράση του ήταν, «εάν μπορούσαμε να τοποθετήσουμε οπλισμό στο εσωτερικό του μαχητικού θα του δίναμε και χαρακτηριστικά stealth», με αποτέλεσμα να παρέμενε επίκαιρο και για το δεύτερο μισό του αιώνα… Πλέον, η στρατηγική της Lockheed Martin είναι ότι το περιώνυμο πέμπτης γενιάς F-35 Lightning II δεν αποτελεί το αεροσκάφος με το οποίο αντικαθίστανται τα F-16, αλλά συμπληρώνονται, παρέχοντας έναν συνδυαστικό αεροπορικό στόλο ικανό να προστατεύσει τα εθνικά συμφέροντα…
Είπε μάλιστα ότι το συμφέρον της εταιρίας δεν εξυπηρετείται από την αναβάθμιση των F-16 αλλά από τη μετάβαση των πελατών στο F-35, ένας ισχυρισμός κατανοητός επικοινωνιακά, που όμως δεν είναι απόλυτα πειστικός και θα είχε σοβαρό αντίλογο.
Η αξιοποίηση των F-16 σε διαμόρφωση που ενσωματώνει τεχνολογίες αιχμής κάνει πολύ πιο ομαλή τη μετάβαση στην πέμπτη γενιά, ενώ η μείωση της απόστασης του F-16 από τον ανταγωνισμό εξαιρετικών μαχητικών αεροσκαφών (EF-2000 Typhoon, Rafale, Gripen και τα F-15, F/A-18 Super Hornet), θεωρητικά μειώνει το κίνητρο των πελατών να αναζητήσουν τη διαφορά σε αυτά.
ΠΗΓΗ:http://www.triklopodia.gr
Δημοσιεύθηκε 21 Δεκεμβρίου 2017 22:40
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου